حضرت آيت الله العظمي بهجت
آيا نبايد توجه داشته باشيم كه ما رئيسي داريم كه بر احوال ما ناظر است؟! واي بر حال ما، اگر در كارهايمان او را ناظر نبينيم و يا او را در همه جا ناظر ندانيم! گناهان شخصي كه در خلوت انجام مي گيرد و ربطي به امور اجتماعي ندارد، استحقاق جهنم را دارد، « اِلّا بِتَوبَه مُناسبَه لِلحال؛ مگر اين كه بعد از آن، توبه اي مناسب حال انجام گيرد.» حال، عواقب گناهان اجتماعي كه موجب تغييرات در جامعه و اختلال نظام و انحلال آن، يا تحريم حلال و ترك واجب و يا مصادره اموال و هتك حرمت و قتل نفوس زكيّه و ريختن خون مسلمانان و حكم به ناحق و .... مي شود، چگونه خواهد بود؟ باوجود اعتقاد به داشتن رئيسي كه « عين الله الناظره» است، آيا مي توانيم از نظر الهي فرار كنيم و يا خود را پنهان كنيم؟ و هر كاري را كه خواستيم انجام دهيم؟! چه پاسخي خواهيم داد؟! همه ادوات و ابزار را از خود او مي گيريم و به نفع دشمنان به كار مي گيريم، و آلت دست كفار و اجانب مي شويم و به آنان كمك مي كنيم؟! چه قدر سخت است اگر براي ما اين امر ملكه نشود كه در هر كاري كه مي خواهيم اقدام كنيم و انجام دهيم، ابتدا، رضايت و عدم رضايت او را در نظر بگيريم و رضايت و خشنودي او را جلب كنيم!