loading...
حرفه وفن راه زندگي كردن است
سیّد جواد آیتی بازدید : 24 شنبه 26 اسفند 1391 نظرات (0)

- مرد دانشمندي مانند ابن سينا در هيچ دانشگاهي درس نخوانده بود، پيش پدر و چند آموزگار گمنام تحصيل كرده بود، اما با ذوق و شوق و همتي كه داشت در هجده سالگي همه ي دانش هاي روزگارش را نيك مي دانست

- اگر به جاي اسلحه ، با آموزگار به جنگ دنيا مي رفتيم ، همه ي دشمنان نابود مي شدند.

- اگر مي خواهي كاري بكني كه درصد سال ثمر بدهد ، مردم را به تربيت نما

يــه مــــرد پيـرپيــري، فـقيـري گــوشـه گيـــري              

يه جفت پلاسي پاش بود ، راه رفتنش  يو اش بود  

يه كوله بار به كول داشت ، نه پارتي و نه پول داشت                   موي سرش سفيد بود ، عصا ش يه چوب بيد بود  

نه تاب و نه توان داشت

يه قدي چون كهول داشت                                     

       نه شاد بود و نه خندون ، نه قوه داشت و نه دندون  

نزديك صد سالش بود ، ريش ش تا پر شا لش بود              مي رفـت و نـالـه مي كرد ، نفريـن حـواله مي كرد  

شكـايت از زمـون داشت ، شكــوه آسمـان داشت                      مي خـونـد هـمـين تــرانه ، امــان از ايــن زمــونه 

چــه روزگـاري داشتيــم،عجب بهـــاري داشتيـم                  روغني خوب مي خورديم ، قلپ قلپ مي خورديم  

بـا اونـكه گــاري داشتيم،اسب سـواري داشتيــم               

 پيـــاده راه مــي رفتيـم، تـــا كــربلا  مــي رفتيــم   

چه ميوه ها مي خورديم، دُرس غذا مي خورديم   

 غصــه و غــم نداشتيــم ،قــامتي خــم نــداشتيــم     

صد منا كول مي كرديم ،كار و قبول مي كرديم          

      ريـشا را حنــا مي بستيم، با هيشگي جنگ نداشتيم   

مـلكي بـه پـا مي كرديم،

كرباساقبا مي كرديم                              

     كاري به فرنگ نداشتيم ، با هيشگي جنگ نداشتيم  

نه زور به كسي مي گفتيم، نه زوري ميشنيديم   

يه وقت كه جنگ مي كرديم،با چوب و سنگ مي كرديم

اتـم متـم  نـداشتيم، ايـن هـمه جـنگ نداشتيم                           ميدونو تنگ مي كرديم، مردونه جنگ مي كرديم  

يه وقت كه حـال نداشتيم،پرس و سـوا ل نداشتيم                                عـصــاري ســــر محلـــه شيـــــر خـشت دلـــه دلـــه   

مي برديم و مي خورديم كي زود به زود مي مرديم          

  سنـبــل طبيـــب دوا بــود ، دواي درد مــــا بـــــود  

گل گاو زبان ارزاني بود، بازيره و سه پستون                  

 دواي مـــرد و زن بــود، نــه قرص،نــه ســـوزن بود   

    حكيم باشي صفا داشت،يه قلبي با خدا داشت             طبــيبـي بــي ريــــا بــــود ،بـــه درد آشنـــا  بـــود    

نسخه ي او اثر داشت،

      از حال مــا خبر داشت                                            

هـم نفسش شفــا بـــود، هـــم خيـــلي بـــا خـدا بود  

چــــــــــــــه روزگــــــــــاري داشتيـــــــم    

        عـــــــــــــجب  بــــــــاهـــــــــا ري داشتيـــــــــم

« ياد استاد تربيت معلم به خير»

ارسال نظر برای این مطلب

کد امنیتی رفرش
اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • آرشیو
    آمار سایت
  • کل مطالب : 74
  • کل نظرات : 2
  • افراد آنلاین : 2
  • تعداد اعضا : 2
  • آی پی امروز : 6
  • آی پی دیروز : 42
  • بازدید امروز : 8
  • باردید دیروز : 39
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 48
  • بازدید ماه : 47
  • بازدید سال : 188
  • بازدید کلی : 3,275